گامی در من توقف کرد

باران که بارید

چکمه پوش از نگاهم محو شد...

سرگیجه باران شد

رعد و برق چشمانم را درید

طوفان به گرد بادش نازید...و هوا عظیم سرد بود

ادم ها نگاهشان سردتر

....

و در دو قدمی من بوی خیانت تمام شهر را به باد نیش خندش

میگرفت

....

همین دل بود که اتش میگرفت

و تنهایی غوغا میکرد

.....

چه تنها ...که ت.ن.ه.ا ...مانده بودند

بوی طلاق بود فصل جدایی

.....

و قلم قاضی شرمگین نوشتن حکم بریدن ها

باز طلاق

.....

و این بار برش بود ...خیانت بود...و انگار ارامش زمین ....بر هم خورده بود...